We zijn waar we niet naar toe zouden gaan

Maandag 2 oktober

Zoals gezegd, hadden we gisteren een dagje rust ingelast. Dat gold, om eerlijk te zijn, vooral voor mij, Cora is nog van alles gaan wassen. Vanochtend vroeg op pad. Sicilië is hier ongeveer driehonderd kilometer vandaan, een paar uur rijden en we zijn er.. Nu, dat viel nogal tegen. Een groot deel van de geplande route was ?Autostrada?. We hadden natuurlijk gewaarschuwd moeten zijn toen we geen tol hoefden te betalen. Het bleek meer een Non-autostrada te zijn. Hoe ze het bedenken weet je niet, maar over een lengte van zeker 150 kilometer wordt er overal ? hap snap - aan deze weg gewerkt. Van de vierbaans weg is nog hoogstens 10 kilometer echt vierbaans, en voor de rest worden twee verkeersstromen op een ? zeer nauwe ? kant gepropt. En dat wisselt dan ook nog elke 4 tot 5 kilometer van kant. Als je dan een ?oud lijk? voor je hebt rijden, dan gaat het niet snel. Maar, al met al, we hebben de punt van de laars bereikt, de veerboot gevonden en zijn nu in Sicilië beland. We staan opnieuw bijna aan zee, aan de voet van de - rokende ? Etna.
Voordat we vertrokken hadden we afgesproken niet al te ver naar het zuiden af te zakken.. Het kan verkeren, maar dat is nu juist het leuke van een ongeplande reis met een camper.
Het weer is stralend, de muskieten alom. Vroeger vonden deze beestjes mij nooit lekker, nu opeens wel. Op andere reizen sleepten we kilo?s anti (malaria) muskieten spul mee, van Deet tot klamboes. Nu hebben we alleen ?prikweg?. Na een wetenschappelijk onderzoek vandaag van zeker twintig beten, kan ik naar eer en geweten verklaren dat daarmee de prik niet weg is.
Morgen snel op zoek naar een apotheek of drogist om betere beveiliging te vinden.