Op weg naar Sicilië

Zaterdag 30 september

We hebben inmiddels echt wel vastgesteld dat in deze contreien het vakantieseizoen is begraven. Hier en daar nog wat Duitsers, maar dat is alles. Geen andere landsaard meer te bekennen, inclusief de Italianen. Het resultaat is dat vrijwel alle campings dicht zijn, hetgeen plannen vrijwijl onmogelijk maakt. Daardoor rijden we soms veel langer door dan we eigenlijk willen. We hebben dan ook het besluit genomen door te rijden naar Sicilië, in de hoop dat het daar beter is.
Op zich was het leuk in dit deel van Italië geweest te zijn, het is echt anders dan wat we tot nu toe meegemaakt hebben. Hier telt orde en netheid in het geheel niet meer. Verkeersregels zijn voor anderen. Snelheidslimiet? Juist gasgeven en inhalen. Eenrichtingverkeer? Maakt het pas echt spannend! Rood licht? Weet je hoelang je daar soms op moet wachten? En wanneer je als mooie vrouw rondrijd, zwaai je wat naar links en naar rechts en dan is pas echt alles toegestaan. Heb je vuilnis of troep, je gooit het neer waar het je uitkomt.
Maar, dynamiek geeft het wel. Volgens de ?boekjes? is dit het zeer arme deel van Italië, vol met verlaten dorpjes. Nu, daar hebben we niets van kunnen vinden. De enige verlaten dorpjes waren de vakantiedorpen, verder is alle bewoond en wordt er her en der gebouwd. Ik weet niet wat olijfolie opbrengt. Maar al is het slechts een schijntje, wanneer je de miljoenen en miljoenen olijfbomen hier ziet moet er vast wel wat overblijven. Dan ook nog de grote hoeveelheden druiven en vruchtenbomen, economisch gezien valt het hier best wel mee. Daarnaast zijn er nog zeer grote industriële steden als Bari, Lecce en Taranto.
We staan nu op een van de weinig campings aan de Ionische Zee die open zijn. Omdat we de afgelopen dagen erg veel en lang hebben gereden nemen we morgen een dagje rust.