woensdag, september 20, 2006

Soms zit het mee, soms zit het tegen en heel soms toch weer mee?


Woensdag 20 september

De wekker liep vroeg af vandaag, want we wilden op tijd bij het Uffizi museum zijn. Nog voordat er zulke lange rijen zouden ontstaan?? Om half negen stond er al een rij die twee keer zo lang was als gisteren! Ruim twee, zo niet drie uur wachten voordat je een kaartje kon kopen. Nu, hoe bijzonder dan ook, daar is mijn geduld niet tegen bestand. Dan maar ?een andere? keer. Op naar het volgende doel van vandaag, het Medici kwartier. Eerst de graftombes, die bij een vorig bezoek op mij een onuitwisbare indruk hadden gemaakt. Helaas bleek een groot deel ervan in de steigers te staan, restauratiewerkzaamheden die nog jaren gaan duren. Oke, kan gebeuren. Als volgende, de San Lorenzo kerk. Daar konden we nog niet in, want hij ging pas om 10 uur open (ja, we waren vroeg!!). Maar, eenmaal open was dit voor mij een plezierige verassing. Zelden heb een kerk gezien die mij zo aansprak. De architectuur, kleuren, rust en evenwicht, in één woord indrukwekkend. Hierna stond het Galleria Dell?Academica op het programma, met o.a. een van de beroemdste beelden ter wereld; de David van Michelangelo. Wat bleek, opnieuw eindeloze rijen om erin te kunnen. Shit! Toen kwam bij Cora de herinnering boven dat je ook kaartjes kon reserveren. Op naar de Tourist Information. Nu, reserveren kon inderdaad, maar niet daar. Daarvoor moest je bij een staatsmuseum zijn.. Of je nog voor vandaag zou kunnen reserveren. Tja, dat wist hij niet, maar het leek hem niet. Dat zou zeker enkele dagen in beslag kunnen nemen.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik Florence inmiddels als een grote ?komen we nog een keertje terug? onderneming begon te zien, maar we Hadden nog een museum op het programma staan, dus wie weet. Nu, wat schetst onze verbazing, voor beide musea konden we nog voor vandaag kaartjes krijgen. Om 13.30 respectievelijk om 16.30 uur. Weliswaar was het verder even scherp plannen, maar we liepen langs honderden meters rijen zonder een centje pijn naar binnen (is niet goed, maar geeft toch wel een tikje voldoening). Het resultaat van dit alles was een prachtige dag met onwaarschijnlijk mooie kunst. Maar na tien uur op pad geweest te zijn, is het nu zowel lichamelijk als geestelijk aardig op. De dynamiek straalt er op de foto dan duidelijk niet meer vanaf. Posted by Picasa