De dom van Monreale, magnifiek!

Zaterdag 7 oktober

Op weg naar de camping bij Palermo gaan we eerst naar de Dom van het plaatsje Monreale. Dat was al een happening op zich want daarvoor moesten we een stuk door Palermo zelf rijden. Ik had eerder deze week een Oostenrijker tegen zijn Duitse buren horen zeggen dat autorijden in Palermo `eine catastrophe, catastrophe` was (en die reed daar in een Smart die hij achter zijn camper voorttrok). Daar bleek wel wat in te zitten. Twee dik langs beide kanten van de weg geparkeerd staan is normaal, en als het niet anders kan (hetgeen hier betekent dat je nog 10 meter verder zou moeten rijden), dan maar drie dik. Daar doorheen worstelen met de camper terwijl de scooters je ook nog links en rechts voorbij suizen vergt enige oefening, maar na een tijdje leer je het wel. De eerste les is nooit stil gaan staan, want dan kom je voorlopig niet meer van je plaats. De tweede les is, dat je de grootste bent (klopt meestal) en niet bang bent een schrammetje op te lopen (natuurlijk liever niet, maar dat moet je wel uitstralen). Dus altijd doorrijden, al is het maar langzaam en kijk, er opent zich als vanzelf een pad voor je. Parkeren was even zoeken, maar het lukte een plek voor de wagen te vinden en op naar de Dom.
Vanuit de reisboeken en Cora´s ervaring waren de verwachtingen al hoog gespannen, nu die werden meer dan waargemaakt. Ik geloof niet dat ik ooit zo´n mooie kerk heb gezien. Vooral magnifiek door het alom aanwezige prachtige mozaïek. Een hobbel leek er op ons pad te komen toen er, misschien 10 minuten nadat we er binnen waren, een trouwerij begon en we gesommeerd werden de kerk weer te verlaten. Gehoorzaam als wij zijn, deden we dat met pijn in het hart want we hadden graag nog langer rondgekeken. Echter, dat zat er niet in want ´s middags zou de kerk dicht zijn en de kerkdienst duurde zeker wel tot na twaalven. Dus maar naar de naastgelegen kloostergang, ook een juweeltje met honderden, allemaal verschillende, pilaren. Bij een kopje koffie dat we daarna als troost dronken, zagen we dat de hoofdingang van de kerk weliswaar dicht was gegaan, maar dat het door een zij-ingang een komen en gaan van mensen was. Dom natuurlijk! Hier moet je je natuurlijk niet als Nederlander maar als Italiaan gedragen. Wij dus ook weer vrolijk naar binnen, waarna we de gehele kerk met stemmig orgelmuziek en een prekende pastoor alsnog op ons gemak hebben bekeken.
We zitten nu op een camping ten westen van Palermo. Daar gaan we overigens morgen niet naar toe want op zondag is er veel dicht. We gaan dus andere dingen doen.