Pompeï

Zaterdag 21 oktober


De weg oversteken en we zijn bij de ingang, pure luxe. Het was voor mij de tweede keer dat ik in Pompeï was, echter de vorige was meer dan 40 jaar geleden. In mijn herinneringen was het hier niet zo groot. Nu. dat is nu wel anders. Maar er kan natuurlijk gedurende die jaren veel zijn opgegraven. Hoe dan ook, de eerste indrukken zijn indrukwekkend. Hier is echt een hele stad uitgegraven. Met hoofd- en zijwegen, tempels, theaters en arena?s en vele andere indrukwekkende openbare ruimtes. Ook erg indrukwekkend zijn de huizen van de bewoners zelf. Vooral die van de meer welvarenden zijn zeer groot, hoog, hebben een mooie binnenplaats en heel veel kamers. Ook de werkplaatsen van bakkers en andere verkopers zijn duidelijk herkenbaar. Je hoeft weinig moeite te doen om de stad in je gedachte tot leven te laten komen, je kan de mensen bijna door de straten zien lopen. En hoe dichtbij de Vesuvius is laat de foto wel zien.
Er zijn hier helaas bijna geen beelden e.d., die zijn overgebracht naar het museum in Napels. Maar er zijn in vele huizen wel schitterende fresco?s. Echter, hier werden we geconfronteerd met toch wel een forse tegenvaller. Ongeveer de helft van de huizen met beroemde fresco?s waren voor het publiek gesloten. Hiervan stond niks in onze gidsen, veel mensen mopperden omdat ze er vroeger wel in konden. We weten niet of dit permanent is of niet, maar zonde was het wel! (Ja, ik mopperde ook!)

Het was goed merkbaar dat de herfstvakantie begonnen was, de ene na de andere gymnasiumklas kwam langs. Niet alleen uit Italië, maar ook verschillende uit Nederland. We hebben hier in een dag meer Nederlanders gezien dan de rest van de vakantie bij elkaar. Maar Pompeï is zo groot dat je eigenlijk geen last hebt van de drukte.

Al met al was deze sprong terug in de tijd een geweldige ervaring.