Op weg naar Sicilië

Zaterdag 30 september

We hebben inmiddels echt wel vastgesteld dat in deze contreien het vakantieseizoen is begraven. Hier en daar nog wat Duitsers, maar dat is alles. Geen andere landsaard meer te bekennen, inclusief de Italianen. Het resultaat is dat vrijwel alle campings dicht zijn, hetgeen plannen vrijwijl onmogelijk maakt. Daardoor rijden we soms veel langer door dan we eigenlijk willen. We hebben dan ook het besluit genomen door te rijden naar Sicilië, in de hoop dat het daar beter is.
Op zich was het leuk in dit deel van Italië geweest te zijn, het is echt anders dan wat we tot nu toe meegemaakt hebben. Hier telt orde en netheid in het geheel niet meer. Verkeersregels zijn voor anderen. Snelheidslimiet? Juist gasgeven en inhalen. Eenrichtingverkeer? Maakt het pas echt spannend! Rood licht? Weet je hoelang je daar soms op moet wachten? En wanneer je als mooie vrouw rondrijd, zwaai je wat naar links en naar rechts en dan is pas echt alles toegestaan. Heb je vuilnis of troep, je gooit het neer waar het je uitkomt.
Maar, dynamiek geeft het wel. Volgens de ?boekjes? is dit het zeer arme deel van Italië, vol met verlaten dorpjes. Nu, daar hebben we niets van kunnen vinden. De enige verlaten dorpjes waren de vakantiedorpen, verder is alle bewoond en wordt er her en der gebouwd. Ik weet niet wat olijfolie opbrengt. Maar al is het slechts een schijntje, wanneer je de miljoenen en miljoenen olijfbomen hier ziet moet er vast wel wat overblijven. Dan ook nog de grote hoeveelheden druiven en vruchtenbomen, economisch gezien valt het hier best wel mee. Daarnaast zijn er nog zeer grote industriële steden als Bari, Lecce en Taranto.
We staan nu op een van de weinig campings aan de Ionische Zee die open zijn. Omdat we de afgelopen dagen erg veel en lang hebben gereden nemen we morgen een dagje rust.

Veel gedaan!

Vrijdag 29 september

Na een illegale, maar toch rustige, nacht waren we op tijd op. Omdat alles zich vanochtend in de kleine omgeving van de camper zelf afspeelde waren we snel klaar. Nog even langs de nachtelijke ?buren?gelopen, per slot toch toevallig dat het Nederlanders zijn terwijl we die al in geen dagen hebben gezien. Dan op naar Alberobello, een stadje dat bekent staat vanwege het grote aantal trulli. Trulli zijn (kleine) oude stenen huizen, veelal wit geschilderd, met een heel apart van stenen gemaakt puntvormig dak waaraan geen cement te pas is gekomen (zie foto). Het blijkt een heel leuke plaats te zijn, een aanrader.
Dan naar Lecce. Dat is een al heel oude plaats, van voor de jaartelling. Van die eerste jaren is niet veel meer over, maar het heeft wel een aantal onwaarschijnlijke, in barokke bouwstijl uitgevoerde, gebouwen. Nu zijn we beiden niet zozeer van barok, maar deze overdaad is in zijn lelijkheid (sorry, onze interpretatie!!) bijna weer mooi en zeker apart. Dan nog een uitgebreide tocht via kleine kustwegen langs de gehele ?hak van de laars? naar Capo Santa Maria di Leuca. Het eerste deel is eigenlijk een wat treurige rit. We rijden langs veel vakantiedorpen die geheel en al uitgestorven zijn. Spookstadjes! Dan zakken we wat verder naar het zuiden en komen terecht in het echte kustgebied. Daar zijn geen stranden meer, maar wel steile kliffen, smalle straatjes van vissersdorpjes en prachtige uitzichten over zee. Je wordt er stil van. Per slot komen we pas om 6 uur aan op de camping, die zowaar open is. Dat was niet geheel onverwacht, want we hadden eerst gebeld. Al doende leert men, nietwaar? 

Een hele dag.

Donderdag 28 september,

We waren op tijd op pad, want we hadden vandaag uitgebreide plannen. Eerst via de kust het gehele schiereiland rondrijden. Dat bleek een prachtige tocht te zijn, mooie inhammen en strandjes. Dorpjes tegen de helling aangeplakt, een eilandje of rotsformatie voor de kust. Heel mooi en goed met de camper te doen, alhoewel de gemiddelde snelheid niet hoog was. Dan via een grotere weg naar Castel del Monte. Dat is een kasteel dat in 1240 door Frederik de 2e is gesticht dat ? volgens de gids ? behoort tot de geraffineerdste wereldlijke bouwwerken van de Middeleeuwen. Of dat echt klopt weten we niet, maar bijzonder is het wel. Het is een groot achthoekig gebouw, met op alle hoeken weer een achthoekige toren. Het is echt een heel harmonieus geheel. Helaas is er van de binnenkant, die ooit geheel met marmer bekleed was, weinig meer over. Maar, al met al zeker de moeite waard. Daarna verder op weg naar het zuiden, naar een camping vlak voor Brindisi. Volgens de gids het gehele jaar open. Daar om zes uur aangekomen, dicht! Goede raad is duur. Het is duidelijk dat in dit deel van Italië het seizoen echt afgelopen is, wat opnieuw blijkt wanneer we wat campings bellen die niet al te ver uit de buurt liggen. Allen dicht, alhoewel ze eigenlijk nog open zouden moeten zijn. Het einde van het verhaal is dat we opnieuw aan het strand staan, maar nu illegaal. Je moet toch wat nietwaar? In eerste instantie ging dat prima, borreltje, eten maken en nieuws kijken. Dan horen we een auto aankomen? er wordt op de deur geklopt. Shit, shit! Dat zal de polizia zijn om ons hier al dan niet met bon weg te jagen. Deur open en wat bleek? Een ander Nederlandse camperaar die in hetzelfde probleem verkeerde. Hij kwam ons ? bedekt - kwam vragen of we een beetje op elkaar konden passen als hij naast ons kwam staan. Een helle opluchting!! Hopelijk hebben we een rustige nacht, in ieder geval niet in het donker want er staan vier hoge lantarenpalen met grote lampen om ons heen. Wel zo veilig. 

Geen ontbijt onder de zon, maar?

Woensdag 27 september,

wel de lunch! In de loop van gisteravond ging de wind liggen, echter het bleef de gehele nacht onweren en regenen, en hoe. Tegen de tijd dat we op wilde staan, waren we tot de conclusie gekomen dat we vandaag hier zouden blijven. Niet vanwege het goede, maar het slechte weer. Het zou toch wel heel zonde zijn als we de fantastisch mooie kust nauwelijks zouden kunnen zien door de regen (en je weet maar nooit, misschien knapt het vandaag nog wel op). Nu dat deed het, vandaar onze lunch op het strand in de zon, en? we hebben nog in zee gezwommen ook. Velen van jullie hebben wellicht met mij verhalen gehoord in de trant van ?de Adriatische Zee is ondiep en dus in september heerlijk op temperatuur?. Nu, geloof er maar niets van, net zo koud als de Noordzee! Je bent verkleumd voordat je er in bent.
Net als gisteren zijn we vanavond gaan eten in het restaurant van de camping. Je moet je eten wel in het Duits bestellen want het is hier een Duitse enclave, maar het eten is uitstekend en zeer redelijk geprijsd, so what? 

Nat, natter, storm.

Dinsdag 26 september,

Vrijwel op het moment dat we van de camping vertrokken begon het te regenen, en niet zo?n beetje ook. Binnen de kortste keren zaten we letterlijk in de wolken. Nu is dat op 650 meter hoogte misschien niet zo gek, maar twee uur later op 50 meter was dat nog steeds het geval. Het regende soms zo hard dat er op de autostrada niet harder werd gereden dan 50 kilometer per uur, en dat in Italië waar de meeste automobilisten tevens coureur zijn. We hadden enkele stadjes op de agenda staan om op de reis naar het zuiden te stoppen, we zijn ze vandaag allemaal in de stortregen voorbij gereden. Het resultaat was dat we vanavond zijn aangekomen op de plaats die we eigenlijk pas voor morgen in gedachte hadden. We zitten in de buurt van Peschici in Promontorio del Gargano, dat is de uitstulping boven de hak van de laars zullen we maar zeggen. We staan hier direct aan het strand, op zich prachtig. Maar het stormt zo hard dat het lijkt alsof we in een vliegtuig zitten met veel turbulentie! Het goede nieuws is dat het nu niet regent. Wie weet worden we morgen wakker en ontbijten we op het strand voor de camper in de stralende zon.

Assisi, een parel!

Maandag 25 September

Op tijd op om naar Assisi te gaan. Het weer is voor het eerst in zeker een week niet al te best, zwaar bewolkt. We hadden de scooter er gisteren al uitgehaald, het is niet ver van de camping vandaan dus we zijn er zo. Ook snel een parkeerplaats gevonden, en de stad in.
Als eerste natuurlijk naar de Basilica di San Francesco, waar de tombe van Franciscus van Assisi is. Het is een uitgebreide, op verschillende niveaus gebouwde kerk uit het einde van de 12e eeuw. Vooral de fresco?s zijn indrukwekkend, het geheel is zeer bijzonder en het is nog niet druk. Dat wordt het overigens in de loop van de ochtend wel, maar dan lopen we door het stadje en valt de drukte per saldo nog wel mee. Het fort Rocca waar we best voor moeten klimmen valt wat tegen, maar de Tempio di Minerva, de Cattedrale di San Pietro en vooral de Basilica di Santa Chiara (van de Clarissen orde) zijn indrukwekkend mooi. De stad zelf is voor middeleeuwse begrippen groot en zeer goed bewaard gebleven. Na een lekkere lunch zijn we de scooter weer op gaan zoeken, want het begon wat natter te worden. Voor de bui waren we binnen, een bui die tot nu toe niet is gestopt. Niet zozeer wind maar zeker wel weder dienende zien we wel waar we morgen uit gaan komen. 

Op naar Assisi

Zondag 24 September,

Uitslapen, een heerlijk en genoeglijk ontbijt op het terras in de ochtendzon met dat weergaloze uitzicht over minstens 15 kilometer dalen en heuvels. Het leven is lang niet slecht. Het doel van vandaag is Assisi. Dat is opnieuw niet al te ver weg, dus via kleine weggetjes er naar toe. Opnieuw prachtige landschappen met zo hier en daar zeer interessante ?projecten? (Voor alle duidelijkheid, projecten zijn min of meer bouwvallen die op schitterende plekjes liggen). Je handen beginnen te jeuken?..
Op de camping in Assisi is het bij aankomst voor het eerst vrijwel uitgestorven, maar dat verandert in de loop van de middag/avond. We hebben de scooter er vast uitgehaald, morgen gaan we ermee op pad. 

Naar Arie en Marijke

Zaterdag 23 September,

Vandaag hebben we afgesproken bij onze vrienden Arie en Marijke langs te gaan. Zij hebben enkele jaren geleden een ?bouwval? in Umbrië gekocht en die inmiddels geheel gerestaureerd en uitgebreid. We hoeven ons niet te haasten, de afstand is beperkt en zij zijn pas aan het einde van de middag thuis. We rijden dus op ons gemak over binnenweggetjes door Umbrië, een werkelijk schitterend gebied. Wat mij betreft zeker mooier dan het zo geroemde Toscane. We hebben afgesproken bij de benzinepomp in hun dorp (Pietralunga), omdat hun huis aan een onverharde weg ligt en het adres op geen navigatiesysteem te vinden is. Dit werkt wonderwel, we rijden achter Arie aan naar hun huis. Op de foto kan je wel zien hoe mooi het huis is, in één woord prachtig. Met alles erop en eraan, zelfs een zwembad(je) met uitzicht over het dal. En dat uitzicht, is adembenemend. Het is echt een paradijselijk plekje!
We hadden het idee om een 2e huis te kopen in het buitenland al lang geleden afgezworen, maar als je dit ziet??
We hebben een wandeling gemaakt in de omgeving, onder andere over een oude Via ?Romeins? en een bijzonder gezellige avond gehad. Het is toch heel apart vrienden in zulk een andere omgeving te treffen. Het is best laat geworden, dus dit weblog zal een dagje vertraging oplopen.