Agrigento, in restauro!

Donderdag 12 oktober


Nu, ik kan inmiddels beamen dat de Valle dei Templi een zeer interessant gebied is. Op de lange heuvelrug in deze vallei is ooit een serie tempels gebouwd. Van de meeste is weinig anders over dan een grote tot onwaarschijnlijk grote hoop stenen, maar er is één tempel die bijzonder goed bewaard is gebleven, dat is de tempel van Concordia. Een van de mooiste Dorische tempels ter wereld, maar? die ging grotendeels aan onze neus voorbij omdat ze gerestaureerd wordt (zie foto). We hebben wat met restauraties hier!! Echter we bekijken het maar positief, opnieuw een reden om hier nog een keer terug te komen. Het overige gebied is overigens nog interessant genoeg, zeker wanneer je het plaatselijke oudheidkundige museum meetelt met vondsten uit dit gebied. Het is echt een mooi museum, met onder andere unieke Griekse vazen. Voordat we het wisten waren we er anderhalf uur! Heel jammer was dat we in die tijd nog geen tien andere mensen hebben gezien.
Als je hetgeen we tot nu hebben gezien in aanmerking neemt, is het onwaarschijnlijk hoeveel er hier overgebleven is uit de pakweg 500 jaar dat de Grieken hier zijn geweest. De Romeinen zijn hier daarna zeker zo lang geweest, maar daar vindt je nog maar weinig van terug.
Vanavond zijn we uit eten gegaan, helaas viel het deze keer wat tegen. Dat kan kennelijk zelfs in Italië gebeuren.
Tot nu toe reizen we voornamelijk vlakbij de kust, morgen gaan we naar het binnenland. 

Selinunte

Woensdag 11 oktober.

We gaan een paar Griekse dagen tegemoet. Selinunte is één van de vele Griekse nederzettingen, die op Sicilië gesticht zijn tussen 600 en 500 vC. Waarom zoveel? Omdat Griekenland als zodanig toen niet bestond en elke zichzelf respecterende stad een eigen nederzetting wilde hebben. Het spreekt dus ook voor zich dat er tussen deze nederzettingen - net als "thuis" - met regelmaat oorlogen uitgevochten werden. Ook Selinunte is daar meer dan eens slachtoffer van geworden en verwoest. Van de eens grote en machtige stad die tussen de mondingen van twee rivieren was gebouwd is weinig meer over dan heel veel brokstukken, alhoewel het grootste deel van de stenen al lang is verdwenen. Het is vele honderden jaren als ?steengroeve? gebruikt. Toch interessant om over de vroegere straten te lopen en je voor te stellen dat hier 2500 jaar geleden ook mensen liepen. Iets buiten de stad liggen drie grote tempels. Twee liggen letterlijk (in stukken), één staat overeind maar of dat later herstel is of niet, kunnen we niet achterkomen. Echter, het meest indrukwekkend zijn eigenlijk de brokstukken van wat ooit een van de grootste tempels uit de oudheid is geweest; 110 meter lang, 50 meter breed en dertig meter hoog! Als je op en over die brokstukken klautert voel je je heel klein.

Morgen nog meer Grieks. We staan nu in Agrigento, nog geen twee kilometer van de beroemde Valle dei Templi ook overblijfselen van een andere ooit machtige Griekse nederzetting.

Erice

Dinsdag 10 september

Voor we vertrokken hebben we een praatje gemaakt met onze buren. Ze reden in een Italiaanse camper, dus je denkt: Italianen. Bijna altijd goed, maar deze keer bleken het Nederlanders te zijn die al 35 jaar in Italië wonen. Zij reden in Sicilië met de wijzers van de klok mee en wij tegenovergesteld, dus konden we mooi informatie uitwisselen. Een punt daarvan was dat er een kabelbaan ging naar het belangrijkste doel van vandaag Erice. Dat is een dorpje dat al een heel oude historie heeft en boven op een berg is gelegen. Bij de kabelbaan is een grote parkeerplaats waar je zo je camper zou kunnen parkeren. Nu, dat klopte helemaal. De kaartjes koste maar 3,50 euro, kan geen lange trip zijn denk je. Fout!! We zitten meer dan een kwartier in de kabelbaan en gaan hoger, en hoger en nog hoger. We stappen nog net niet in de wolken uit, maar veel scheelt het niet want het weer is omgeslagen en heel donker geworden. En koud en winderig dat het is! Wij kwamen uit de zon en hadden niets warms of waterdichts bij ons, afzien!!
Het stadje Erice is echt prachtig gerestaureerd, de middeleeuwen kijken op je neer, de weggetjes zijn heel mooi geplaveid, geen bouwvallen of dichtgetimmerde gebouwen. Veel verschillende kerken, de oudste uit de 11e eeuw. Een ooit belangrijk kasteel, waar helaas maar weinig van over is. Voor een paar euro koop je een passe-partout waarmee je overal inkomt en het gehele bedrag komt nog ten goede ook van restauraties want iedereen is vrijwilliger. Er valt niets op aan te merken, alles werkt. Wat wil je nog meer? Tja, daar zijn we niet uitgekomen. Maar dit was het toch niet. Dit is te zeer een steriel openlucht museum geworden. Het lijkt alsof er nog ?gewone? mensen wonen, mar waar ze zijn gebleven? Het is een doods geheel.


Cora heeft nog haar best gedaan om ze wakker te luiden, maar zelfs dat had geen effect. Na een ? ook weer prima lunch ? zijn we naar de gewone wereld afgedaald, na nog even van de schitterden uitzichten genoten te hebben. ?s Middags zijn we via de zoutpannen aan de kust verder gereden naar een camping in Mazara del Vallo. De trip was leuk, de camping de eerste echte dissonant tot nu toe (als je de plotsklaps gesloten campings niet meerekent). Het is hier niet meer dan een half vergane gribus, en dat terwijl onze verwachtingen hoog waren gespannen omdat we elders op een camping van deze keten uitstekende ervaringen hadden. Al met al een wat teleurstellend dagje dus, maar dat hoort erbij. Morgen beter. (De teleurstelling werd nog wat groter toen bleek dat we ook al geen werkende connectie tot stand konden brengen) 

Palermo

Maandag 9 oktober.

We hebben best enige tijd gedubd over de wijze waarop we van de camping naar het oude deel van Palermo zouden gaan. De eigenaresse van de camping raadde ons sterk aan om met de bus(sen, want je moet overstappen) te gaan. Dit mede omdat scooters daar nogal eens blijken te verdwijnen. In eerste instantie lieten we ons overtuigen, maar vanochtend besloten we toch met de scooter te gaan. In iedere grote stad worden die dingen nu eenmaal frequent gejat, dat weet je. Maar we hebben hem juist meegenomen om gemakkelijk in steden te komen waar je de camper niet of nauwelijks kan parkeren. En, de trip met de bus zou zeker een uur in beslag nemen terwijl onze ?Truus? uitrekende dat het maar 16 kilometer rijden zou zijn. Wel, het bleek de juiste beslissing te zijn, niet alleen omdat de scooter inmiddels weer veilig achter in de camper staat. Het verkeer in Palermo is een heksenketel, buitengewoon druk en vol files. Bovendien wemelt het er van de scooters die zich overal doorheen worstelen, de files tegen alle verkeersregels in passeren en de rest van het verkeer ernstig hinderen. Ik maakte even de fout om als ?voorzichtige scooterrijder? aan het verkeer deel te nemen. Dat bleek echt gevaarlijk te zijn, want dat verwacht hier geen enkele automobilist! Al snel kom je tot de conclusie dat het meest veilige gedrag is om je als een asociale Italiaanse scooterrijder te gedragen, want dat is het gedrag waarop het overige verkeer anticipeert. We flitsten van links naar rechts, reden tegen de rijrichting in, drongen voor, reden regelmatig over de busbaan enz. enz. en het werkte als een zonnetje. We waren veel sneller dan met welk ander vervoer dan ook Palermo in en uit.
De stad zelf viel, als je alles op een rijtje zet, eigenlijk een beetje tegen. We hebben de gehele dag ? ook buiten de gebaande paden - door de stad gelopen en ik moet zeggen dat ik erg blij ben hier niet de wethouder voor stadvernieuwing te zijn. Er wordt hard gewerkt om te behouden wat er is, maar op veel plaatsen is het absoluut onbegonnen werk. Er zijn een aantal prachtige gebouwen, vaak met verschillende stijlinvloeden zoals bijvoorbeeld de San Giovanni degli Erimiti. Een echte katholieke kerk, gebouwd in 1132, maar met heel duidelijk Arabische invloeden. (Zie foto) De kathedraal van Palermo is immens groot en mooi. Het hoogtepunt van Palermo de Cappella Platina, volgens de boeken een juweeltje van Arabisch-Normandische kunst. Na betaling van 12 euro mogen we erin, waarna blijkt dat het geheel ? het zal niet waar zijn ? wordt gerestaureerd. Er is bitter weinig van te zien, we hadden met liefde 12 euro aan het restauratiefonds gegeven, maar nu?. Dat bleef een beetje het gevoel van de dag. Veel kerken en gebouwen bleken niet open te zijn, of maar een paar uur per dag of na telefonische afspraak. De stad zelf is druk en best gezellig, maar daar waar de rest van Sicilië ons tot nu toe buitenwoon aanspreekt, valt Palermo wat tegen. Misschien waren onze verwachtingen ietwat te hoog gespannen. Morgen op weg naar de Zuidkust. 

Segesta

Zondag 8 oktober.

Het weerbericht was redelijk positief: licht bewolkt. Nu, dat klopte aardig toen we wakker werden en opstonden. Maar toen we eenmaal buiten aan het ontbijt zaten, bleken de wolken hun waterdamp hier niet op te kunnen houden en we vluchtten voor een heuse regen- en onweersbui naar binnen. Een tijdje pikkedonker, maar toen klaarde het op en gingen we toch op weg naar Segesta. Dat is een ?oude? nederzetting op een bergtop (zoals alle anderen uit die tijd, safety first!!). Van de nederzetting, of beter gezegd twee duizend jaar opeenvolging van nederzettingen, is weinig meer over. De belangrijkste zaken die echter wel over zijn is een zeer grote en heel goed bewaarde Griekse tempel (foto) en een theater met het mooiste uitzicht ter wereld (voor zover ik dat nu kan beoordelen). Het was wel een hele klim om dat theater te bereiken, want het ligt boven op de berg. Daar keek je over het theater uit naar een wijds berglandschap, met ook nog de Middellandse zee in de verte. Met zulk een prachtig uitzicht, is moeilijk voor te stellen dat je oog voor het ?toneelstuk uit die tijd? kon hebben.
Na deze tocht waren we op tijd terug om de opnieuw opstekende buien te vermijden en de Nederlandse hockeyvrouwen wereldkampioen te zien worden. Mooie dag!!
Morgen Palermo.